Bir adam bir gün ormanda gezerken boz tüylü bir kurt yavrusu görmüş. Kurdun "arslan" gibi olan babası yanında kanlar içinde yatıyormuş. Anlaşılan yavrusunu korumak için canını vermiş yaşlı kurt.
Adam bu kurt yavrusunu almış evine götürmüş. Zavallı masum kurt yavrusu evde gezerken bir gün apartman yöneticisi görmüş kurdu ve demiş ki "ben apartman yöneticisiyim, ben apartmanımda kurt istemem, bunu ya öldür ya da bir kafese hapset!"
Adam da apartman yöneticisine çok saygı duyan mülayim bir insanmış. "apartman kurallarına uymak gerekir" diye düşünmüş ve yetim kurt yavrusunu kafese kapatmış. Yavru bozkurt daha ilk andan buna isyan etmiş. Devamlı hırlıyor, kafasını kafesin parmaklıklarına vuruyor, geceleri içli içli uluyormuş...
Ev sahibi bundanda rahatsız olmuş. Gelmiş bizim adama, "senin bu kurt uluyor baksana, isyankâr olduğunun, yani bir kurt olduğunun farkına varmak üzere" demiş. "Bu hayvan kurt olduğunun farkına varırsa bu bizim için büyük bir tehlikedir" diye eklemiş. Bizim mülayim adamımız da "tabii çok haklısınız efendim" demiş. "Apartman sakinlerini rahatsız etmek istemeyiz tabii ki" .
Kurdun aklı ermeye başlayınca, kurda "sen kurt değilsin ki, niye uluyorsun?" demeye başlamış adam. Pençelerini bile törpülemiş, "baksana çok kaba bunlar, sen bir süs köpeğisin, süs köpeğinin de böyle pençeleri olmaz" demiş.
Yıllar böyle geçmiş ve bizim yetim boz tüylü kurt yavrusu kendisini ormanda bulan adama yani üvey babasına inanmaya başlamış. "Ben bir süs köpeğiyim" diyormuş. Süs köpeği gibi hareketler yapıyormuş ama cüssesi ve kurt vücudundan dolayı, yani savaşçı vücut hatlarından dolayı, çok sevimsiz oluyormuş. Apartman sakinleri de onunaslında kurt olduğunu bildikleri için hiç sevmiyorlarmış ama adamı övüyorlarmış. "Bak ne güzel bir süs köpeği yaptı koca kurdu" diyorlarmış. Bizim üvey baba da çok gururlanıyormuş bu övgüden...
Bizim kurdumuz ise sebebini anlayamadığı bir şekilde hep kederli imiş. Hep üzgün... Bir şeyler eksikmiş hayatında. Bir güntv'de bir kurt belgeseli görmüş... Birden havaya zıplamış, kanı coşmuş, içindeki bütün duygular tavan yapmış, kaslar gerilmiş, içindeki savaşçı çıkmış ve ulumaya başlamış. Bütün apartman sakinleri kapıya dayanmış "ne oluyor?" diye...
Bizim mülayim ve iyi kalpli adamımız çok rahatsız olmuş.
"Haklısınız efendim, bu bizim apartman geleneklerine uymaz" demiş ve kurdu tekrar kafesine kapatmış. Ondan sonra kurda tekrar telkine başlamış "sen bir süs köpeğisin" diye.
Yıllar böyle geçmiş ve bizim kurt, aslında bir bozkurt olduğunu hiçbir zaman öğrenemeden, içinde sebebini hiçbir zaman anlayamadığı bir kederle, yaşlı bir süs köpeği olarak ölmüş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder