Doğaüstü etkenlerin en az 30.000 yıldır insan deneyiminin bir parçası olduğunu söylemenin doğru olacağını düşünüyorum. Tüm ekolojilerde, tüm kültürlerde, tüm yaşam koşullarında, tüm çağlarda, insan deneyiminin birkaç sabitinden biri doğaüstü etkenlerin çağrılması ve varsayılmasıdır. Peki, neden böyle bir durum söz konusudur? Bir olasılık, doğaüstü etkenlerin gerçek olduğudur. Belki de gerçektirler. Diğer bir olasılık ise gerçek olmadıkları, ancak insan grupları ve insan bireyleri için hayati bir işlev gördükleri ya da iyileşmemize ve kaygı düzeylerimize yardımcı olduklarıdır.
Zaman zorlaştığında, zoru başaranlar yenilikçi olur ve gelecekteki büyüme için yollar yaratır.
Kesintilerin ve büyük belirsizliklerin yaşandığı dönemlerde çoğu kuruluş sahip olduklarını koruma ve "normale" dönmeyi bekleme eğilimindedir. Bugün bu yüksek riskli bir strateji çünkü yeni bir çağın eşiğinde olabiliriz. Yapısal tedarik zinciri sorunları, yükselen faiz oranları ve sürdürülebilirlik zorlukları, yeni norm haline gelen ve iş modelleri üzerinde kritik etkileri olan koşullardan sadece birkaçı. Bu kadar değişimin ortasında, yalnızca maliyetleri yönetmeye ve üretkenliği artırmaya çalışmak, bugün sekiz kuruluştan yedisinin karşı karşıya olduğu büyüme zorluğunun üstesinden gelmeye yetmeyecektir. Bunun yerine, şirketlerin uzun vadeli başarıyı güvence altına almalarına yardımcı olabilecek yeni büyüme cepleri bulmaları gerekiyor.
Yeni deneyler, beynin algılanan ve hayal edilen zihinsel imgeleri bir "gerçeklik eşiğini" geçip geçmediklerini kontrol ederek ayırt ettiğini gösteriyor.
Beynimizin aynı bölgeleri her ikisini de işlese de, hayal gücümüzden geçen görüntüleri nadiren gerçeklik algısı sanırız.
Bu gerçek hayat mı? Bu sadece bir fantezi mi?
